WSV ‘De Muyen’ is een kleine maar sfeervolle watersportvereniging in Loosdrecht. De vereniging heeft een eigen eiland met een beperkt aantal ligplaatsen beschikbaar voor leden. Er is een plan om het aantal ligplaatsen uit te breiden, maar dat is afhankelijk van de voortgang van een nog niet definitief vastgesteld nieuw bestemmingsplan bij de gemeente Wijde Meren, waar Loosdrecht toe behoort.
WSV ‘De Muyen’ is opgericht in oktober 1971 op initiatief van Adriaan Lamme en Tom Vroom. Zij wisten snel een verwaarloosde strook grond te vinden aan de Muyeveldse Wetering. Zij konden die grond na stevig onderhandelen van de particuliere eigenaar overnemen voor 30.000 gulden (= € 13.600). Dit bedrag werd betaald door de bevriende Loenense tandarts Nico Veenendaal (clublid van het eerste uur), die het eiland toen voor tien jaar en tien optiejaren aan De Muyen verpachtte. De vereniging kreeg haar officiële status door koninklijke goedkeuring in september 1973.
Het eiland werd al snel bevolkt door enthousiaste leden die ook meteen de handen uit de mouwen staken om het perceel voor aanmeren en recreatief verblijf geschikt te maken. De pachtsom werd opgebracht uit verhuur van stukjes grond aan het water en uit liggelden van bootjes.
Door zuinig beheer en heel veel zelfwerkzaamheid kon de vereniging na tien jaar al de helft van het eiland overnemen. Veertien jaar later werd de vereniging bijna volledig eigenaar, mede na een grondruil met het Plassenschap dat de nieuwe Muyeveldse Vaart aan de westzijde ging realiseren. Zo kreeg het eiland de huidige vorm. Alleen het zuidelijke puntje bleef eigendom van de familie Veenendaal. De onderhandelingen met het Plassenschap leverden ook de toestemming om een eigen onderkomen op te richten.
Het clubgebouw kreeg een historische naam, ontleend aan een winkeltje, genaamd ‘De Toko’ wat tot ca. 1940 op de plek stond waar nu de AVGA-leden hun auto’s parkeren. Vanuit die Toko werden levensmiddelen verkocht aan ‘bootjesmensen’ die per roeiboot aan zomerhuisjes werden afgeleverd. Het pad vanaf de Bloklaan richting ons pontje heette tot in de 60-er jaren daarom Tokopad.
Vóór de aanleg van de Muyeveldse Vaart was de Muyeveldse Wetering, langs de oostkant van het eiland, de belangrijkste verbinding tussen Westelijke Drecht (en Vecht) en de Plassen. Dat leidde door groeiende drukte en groter worden van boten tot steeds meer problemen. Veel hinder en zelfs ernstige ongelukken leidden tot plannen om de Wetering te gaan verbreden. Enkele clubleden, waaronder met name Tom Vroom, hebben zich toen in de politiek sterk gemaakt om de Wetering in oude staat te handhaven en als alternatief langs de westkant een nieuwe vaarroute naar de Derde Plas te creëren. Dat is dus de Muyeveldse Vaart geworden.